CrossFit - jedyna forma zalegalizowanego terroru.

W ramach poszukiwań nowych aktywności postanowiłem wybrać się na - jakże ostatnio modny - crossfit. Na samym początku wszystko było śmieszne, wręcz komiczne. Najpierw zobaczyłem salę treningową całą wymalowaną na czarno. Wcale mnie to nie ruszyło. Potem zobaczyłem na ścianie napis: "ryż, woda, terror". Wtedy sobie pomyślałem: "jakie to infantylne". 

Ryż

Niestety, ale po pierwszych ćwiczeniach, zniknął szelmowski uśmieszek z mojej twarzy. Nogi odmówiły mi posłuszeństwa już po około 60 krokach z obciążeniem. Okazało się jednak, że była to dopiero połowa drogi, którą tego dnia musiały pokonać jeszcze moje umęczone stopy. 

Okazało się, że regularne bieganie niewiele dało. Teraz dopiero się przekonałem o tym, że istnieją takie grupy mięśni nóg, o których istnieniu już dawno zapomniałem. 

Bardzo szybko pożałowałem tego, że tak rzadko jem ryż. Brak białka, to słabo rozwinięte mięśnie. Fatalny stan mięśni, to męczarnia na treningu. 

Woda

Na szczęście nie zabrakło mi wody. Muszę jednak przyznać, że już dawno nie wypiłem podczas godzinnego treningu półtora litra wody. 

Nie da się ukryć, że pot leje się strumieniami. Trening obejmuje chyba wszystkie grupy mięśniowe. Bez odpowiedniego nawodnienia ani rusz. 

Terror

Już na samym początku treningu od razu było wiadomo, co kryje się pod hasłem: "terror". Poza wykańczającymi seriami ćwiczeń, wielokrotnie powtarzanymi, pojawił się dodatkowy element treningu, tj. prowadzący. 

Prowadzący trening, którego śmiało można nazwać mentalnym terrorystą, cały czas pokrzykiwał na osoby walczące ze swoimi słabościami. Nie było litości dla ociągających się. Sam się dziwiłem dlaczego to znoszę. 

Pamiętam, jak jedna z uczestniczek tego spektaklu, poprosiła łagodnie trenera, aby włączył klimatyzację. Odpowiedź była bardzo rzeczowa: "Nie. Poczujcie się, jak w Kalifornii." Inny uczestnik treningu poprosił, aby mógł już odpocząć. Tym razem odpowiedź było o wiele krótsza: "Potem." 

Koniec

Nie wiem czy ktoś widział, jak crossfitowcy schodzą z sali po zakończonym treningu. To jest naprawdę smutny widok. Wyglądają, jak zombi. Podkrążone oczy, opadnięte ramiona i szurające po parkiecie nogi. 

Z drugiej jednak strony, trzeba przyznać, że efekty tego treningu są imponujące. Warto spróbować, choć może jednak wcześniej wypadałoby trochę potrenować na siłowni.